თამაში ბავშვების „მუშაობად“ არის დახასიათებული. ის მათი განვითარებისთვის აუცილებელია, რადგან აუმჯობესებს მათ უნარებს და ისინი მეტად დამოუკიდებელნი ხდებიან. სწავლობენ სოციალურ ჩვევებსა და უვითარდებათ წარმოსახვისა და კრეატიულობის უნარი, იტვირთებიან ფიზიკურად და იღებენ თავგადასავლების გამოცდილებას. ბავშვებისთვის გარკვეული სივრცეები მეტად ხელსაყრელია. ისინი უნდა იყოს როგორც ფიზიკურად, ასევე ვიზუალურად ხელმისაწვდომი. აქ უნდა შეიძლებოდეს ისეთი აქტივობების დაგეგმვა და ჩატარება, როგორებიცაა ბურთით თამაში და ველოსიპედით სიარული. ასევე უნდა ითვალისწინებდეს სხვადასხვა ასაკის ბავშვების მოთხოვნილებებს. თქვენი შვილისთვის მოულოდნელი რისკისგან თავის არიდება შეიძლება მისთვის შფოთვის მიზეზი გახდეს. ამიტომ სათამაშო სივრცეები, სადაც ბავშვებს მაღლა ცოცვა, სწრაფად ტრიალი და მსგავსი აქტივობების განხორციელება შეუძლიათ, მათივე განვითარებისთვის არის სასარგებლო.

9-მეტრიანი საცოცი პირამიდა ( 2-სართულიან სახლზე დიდი) ნეპტუნის პარკში, ნიუ-იორკში მდებარეობს. ის 2012 წელს გაიხსნა. პირამიდა მეტალისგანაა დამზადებული. თოკი კი, რომელიც პირამიდის შიგნითაა ბავშვებს ჩამოვარდნისგან იცავს. ეს ადგილი ერთ-ერთ ყველაზე დიდ სათამაშო სივრცედ არის მიჩნეული. შეიძლება ბავშვებს ავსტრიული კომპანიის სვაროვსკის ისტორია საერთოდაც არ აინტერესებთ, მაგრამ კომპანიის მუზეუმი მათ სათამაშო ადგილს სთავაზობს: 4-სართულიანი სათამაშო კოშკი მოიცავს სასრიალოებს, საქანელებს და ბატუტს. ავსტრალიაში მდებარე საბავშვო პარკი კი იმ ბავშვებისთვისაც ზრუნავს, რომლებსაც შეზღუდული შესაძლებლობები აქვთ. 12 მეტრის სიმაღლის კოშკი, 9 მეტრის სპირალური სასრიალოები, ეტლისთვის განკუთვნილი საქანელები, სათამაშო ნავი, მუსიკალური აღჭურვილობა - ეს ყველაფერი ბავშვების ხელთაა.

მიუხედავად იმისა, რომ სპეციალურ სათამაშო მოედნებს მნიშვნელოვანი როლი ენიჭებათ ბავშვების ფიზიკური და ფსიქოლოგიური განვითარებისთვის, ეს უკანასკნელნი ხშირად მაინც საჯარო სივრციდან გარიყულნი რჩებიან. ბავშვებს სოციალიზაცია და თამაში მარტო პარკებსა და სათამაშო მოედნებზე არ უნდა შეეძლოთ. ქუჩები, ტროტუარები, სახლისკენ მიმავალი გზები ამ მიზნისთვის იდეალურ ადგილს უნდა წარმოადგენდეს. თუმცა ზუსტად აქ იჩენს თავს პრობლემა: გადატვირთული ტრანსპორტი, კრიმინალი, მშობლების შიში უცხოების მიმართ, საჯარო ადგილები ბავშვებისთვის სტიგმის მატარებელი და შემზღუდველი ხდება. ეს ამცირებს მათთვის შესაძლებლობებს ისწავლონ სხვებთან ურთიერთობა სოციალურ-კულტურულ საჯარო სფეროში. ამიტომ აუცილებელია ბავშვების აქტიური ხმა ისმოდეს დემოკრატიულ საჯარო სივრცის შექმნაში, ურბანული დიზაინისა და დაგეგმარების განვითარებში.