ვერტიკალური ტყის ერთ-ერთი დადებითი თვისება მისი მიკროკლიმატური ბუნებაა. ის ფილტრავს იმ მტვერს, რომელიც ჩვენი ურბანული ბუნების განუყრელი ნაწილია. მცენარეების სხვაობა ისრუტავს ნახშირორჟანგსა და მტვერს. ასევე წარმოქმნის ჟანგბადს, იცავს ადამიანებსა და სახლებს ზიანის მომტანი მზის სხივებისა და აკუსტიკური დანაგვიანებისგან. ხეები, ვერტიკალური ტყის მთავარი ელემენტია პროექტის არქიტექტურული ბუნების გასაცნობად. ხეები შეარჩიეს მათი სიმაღლის მიხედვით. ბოტანიკოსების დახმარებით, ეს მცენარეები ნელ-ნელა ეჩვევიან „საცხოვრებელ“ პირობებს. აუცილებლად უნდა აღვნიშნოთ ის ფაქტი უნდა, რომ ვერტიკალური ტყე სახეს ყოველ სეზონზე იცვლის. ეს მასში შემავალ მცენარეების ტიპებზეა დამოკიდებული. ყვავილების მორწყვის მენეჯმენტი შენობის ქვედა ნაწილით რეგულირდება. წყლის საჭიროების გასაგებად, ყოველ სართულზე შესაბამისი სარწყავი არხია მოწყობილი.

როგორც უკვე აღვნიშნეთ, ამ პროექტის მთავარი ავტორი, მწვანე არქიტექტურაში ყველაზე ცნობილი არქიტექტორი სტეფანო ბოერია. ახლა ის თავისი კვალის დატოვებას აზიაშიც აპირებს. როგორც 2017 წელს დაანონსდა, ის მილანის ვერტიკალური ტყის მსგავს პროექტს აღმოსავლეთ აზიის ქალაქ ნანკინგში განახორციელებს. ჩინეთში ჰაერის ხარისხი რომ დაბალია, გასაკვირი არავისთვის არაა. ამიტომ, ბოერის შემოქმედება განსაკუთრებული პრაქტიკული მიზნით ხასიათდება. ის, ახალ ვერტიკალურ ტყეს კონკრეტულად ნანკინგის მჭიდროდ დასახლებულ პუკოუს უბანში ააშენებს. როგორც მილანში, აქაც ორი გამწვანებული კოშკის აშენება იგეგმება, რომლებიც ნახშირორჟანგს შეიწოვენ და ჟანგბადს გამოიმუშავებენ. წინასწარი ვარაუდით, შენობა ერთ წელიწადში 25 ტონა CO2-ს შთანთქავს და 60 კილოგრამ ჟანგბადს გამოყოფს. მილანისგან განსხვავებით, ჩინეთის შემთხვევაში, ხეების რაოდენობა 1,100-ს მიაღწევს, მცენარეებისა კი - 2,500-ს. ორიდან ერთ-ერთი ჰაიათის სასტუმროდ იფუნქციონირებს, დიდი კი სახლ-მუზეუმის, კლუბისა და არქიტექტურული სკოლის გასაოცარი ტანდემი იქნება. პროექტის მშენებლობა 2018 წლისთვის დასრულდება.