არქიტექტორებს დიზაინის მხრივ მთავარი როლი აქვს მინიჭებული. მან 100 %-ით უნდა შეასრულოს კლიენტის საქმე და დიზაინის ხარისხი მთელი პროექტის ფარგლებში სტაბილურად შეინარჩუნოს. ტექნოლოგიური წინსვლა არქიტექტორს ეხმარება შექმნას შენობის ვირტუალური მოდელი. ეს კომპლექსური კოორდინაციის პროცესია, როდესაც არქიტექტორი დიზაინის პროცესის დროს ვირტუალურ მოდელს ქმნის და ამავდროულად ქვედამხმარე მოდელებს აერთიანებს. პრობლემა ხშირად თვალშისაცემია მაშინ, როცა ვირტუალურ მოდელს სათავეში მენეჯრები ან კონტრაქტორები უდგანან ხოლმე. არქიტექტორებს იმის პოტენციალი აქვთ, რომ ამ მხრივ თავიანთი როლი და გავლენა გაზარდონ. მობილობის, კომუნიკაციის, კოლაბორაციის, ავტომატიზაციის ახალი ხერხები არქიტექტორებს თვალსაწიერს უფართოებს, რასაც თავად პროფესიისთვის გარკვეული ღირებულებითი ბენეფიტები მოაქვს.

ურბანიზაცია თანამედროვე არქიტექტურის ერთ-ერთი მთავარი გამოწვევაა. ეს გლობალური ფენომენია. მჭიდრო კომუნიკაციით დაკავშირებული საუკეთესო ქალაქების შექმნა ნებისმიერი არქიტექტორის ოცნება შეიძლება იყოს. ეს მათთვის არაჩვეულებრივი პლატფორმაა საკუთარი ხმის საპოვნელად. გლობალიზაციას და თავის მხრივ, ურბანიზაციას მოქნილობასთან ერთად გარკვეული გამოწვევებიც ახასიათებს. ეს პირველ რიგში კულტურული იდენტობისა და ადგილობრივი ფაქტორის შეჯახებითაა გამოწვეული. არქიტექტორი უნდა ეცადოს ამ რადიკალურად განსხვავებულ ცნებებში ბალანსი იპოვოს. ჯერ კიდევ ანგარიშგასაწევია ურბანული სიღარიბის, რასობრივი და სოციალური დისკრიმინაციის და გარიყვის საკითხები. როცა საქმე ურბანიზაციას ეხება, 21-ე საუკუნეში ეკოლოგიური ხედვის შესწავლა ტრენდული ხდება. ალბათ ყველა ვთანხმდებით იმაზე, რომ მწვანე არქიტექტურას ადამიანებზე ფსიქოლოგიურად დადებითი ზეგავლენის მოხდენა შეუძლია. ყველაზე დიდ პარადოქსს ზუსტად აქ ვაწყდებით: არქიტექტურული მიზნებისთვის ხე-ტყის გაჩანაგება სერიოზულ კრიზისს ქმნის. ამ მხრივ მთავარია ტექნოლოგიური, მეცნიერული და ინჟინერული პასუხისმგებლობები ეკო-არქიტექტურის მხარეს შემოვაბრუნოთ.