მძინარე მზეთუნახავის სასახლე ინსპირაციას გერმანული ნოიშვანშტაინის სასახლიდან იღებს. ეს უკანასკნელი, ბავარიაში, შვანგაუს მახლობლად მდებარეობს. სასახლე ბავარიის შეშლილი მეფის - ლუდვიგ II-ის ფანტაზიის ნაყოფია. მის აშენებას პოლიტიკური მიზეზი ჰქონდა. კერძოდ, 1866 წელს ბავარია პრუსიასთან ბრძოლაში დამარცხდა, რის შედეგადაც, ლუდვიგ II-ის უფლებები საგრძნობლად შემცირდა. ამიტომ, მან გადაწყვიტა აეშენებინა სასახლე, სადაც ის ნამდვილი მეფე იქნებოდა. ეს კი მე-19 საუკუნეში ნამდვილი პარადოქსი იყო, რადგან ამ პერიოდში სასახლებს არანაირი დამცველობითი და სტრატეგიული მნიშვნელობა არ ჰქონდათ. ნოიშვანშტაინის არქიტექტორებმა ედუარდ რიდელმა და კრისტიან იანკმა შეძლეს ერთმანეთში შეერწყათ გერმანული შუა საუკუნეების სტილი, ესპანური, მავრიტანული და ვაგნერის თქმულების ზღაპრული სასახლეების ელემენტები. სასახლის პირველ სართულზე ავტომატური ჩასარეცხი სისტემის მქონე საპირფარეშო ოთახებიც იყო. მთლიანი ნოიშვანშტაინისთვის შექმნეს ჰაერის გასათბობი სისტემაც. წყალი კი 200 მეტრით დაშორებული წყაროდან მოჰქონდათ. ორსართულიანი სატახტო ოთახი ბიზანტიურ სტილშია გადაწყვეტილი. კედლებზე კი სასულიერო მხატვრობაა შესრულებული.

რაპუნცელი არამარტო ბავშვების, არამედ მოზრდილების საყვარელი ანიმაციური ფილმიცაა. მასში გამოსახული სასახლის იდეა კი, ფრანგული მონ-სენ-მიშელიდან წამოვიდა. ეს არის პატარა კლდოვანი კუნძული, რომელიც ციხე-სიმაგრედ არის ქცეული. აქ მდებარე პატარა სახლები და მონასტერი გოთიკური და რომანული სტილის არაჩვეულებრივი შედევრია. კუნძულის ცენტრში, ზღვიდან 73 მეტრის დაშორებით, სააბატო მდებარეობს. ის მრავალსაუკუნოვან ისტორიას ითვლის. ჯერ კიდევ მერვე საუკუნეში, ის არვანჩესის ეპისკოპოსმა აუბერტმა დაარსა. ლეგენდის თანახმად, მას მთავარანგელოზი მიქაელი გამოეცხადა, რომელმაც კლდოვან კუნძულზე მონასტრის დაარსება უბრძანა. სწორედ აქედან მომდინარეობს ციხე-სიმაგრის სახელიც. მე-17 საუკუნეში სააბატოს ფასადი დიდ ტერასად გადააკეთეს. დღესდღეობით კი ის გრანიტისგან არის კონსტრუირებული. 1979 წლიდან კუნძული სააბატოსთან ერთად იუნესკოს მსოფლიო კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლთა სიაში არის შეტანილი.

რაც შეეხება ყველასთვის კარგად ნაცნობ ფიფქიას და ამ ანიმაციურ ფილმში დახატულ სასახლეს, მისი იდეა სევილიური ალკასარიდან მოდის. სამეფო ციხე-სიმაგრის აშენება ესპანეთში მე-10 საუკუნეში, ალმოჰადების დინასტიის დროს დაიწყო და მე-16 საუკუნემდე გაგრძელდა. ეს ადგილი მუდეხარული არქიტექტურის არაჩვეულებრივი ნიმუშია, რომელსაც დამატებული აქვს ისლამური, გოთიკური, რენესანსის და ბაროკოს ელემენტები. სევილიის ალკასარის შესასვლელს ლომების კარიბჭეს უწოდებენ. მისი დახმარებით შიდა ეზოში გადიხართ, რომელიც მე-12 საუკუნეში აშენდა. მის აშენებას გოთიკური სახლის აგებაც მოჰყვა. ორივე ადგილი მე-18 საუკუნეში გაჩენილმა ხანძარმა სერიოზულად დააზიანა. ალკაზარში ულამაზეს ბაღებსაც შეხვდებით, რომლებიც არაბული, ფრანგული და რენესანსის მებაღეობის სტილის არაჩვეულებრივი ტანდემია.