დღესდღეობით, კამათის საგანი ხშირად ხდება შემდეგი საკითხები: გზის მაჩვენებელი ბოძებით, სხვადასხვა ნიშნებითა და აბრებით გარემოს გადაჭარბებული გადატვირთვა. ასევე დიდი მსჯელობა მიდის პერიფერიულ განაშენიანებაზე, საცხოვრებლის სიმჭიდროვესა და ახალ დასახლებების დაგეგმვაზე. ცუდი ურბანული დაგეგმარების ერთ-ერთ „თვალსაჩინო“ მაგალითად, ინდონეზიის დედაქალაქი - ჯაკარტა შეიძლება ჩავთვალოთ. ქალაქის სავალალო სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურა მანქანების მზარდი რაოდენობით უფრო უარესდება. ჯაკარტას მოსახლეობას სამსახურში წასვლა მეგაპოლისის გარეუბნების შემოვლით უწევთ. შედეგად კი, ისინი ყოველწლიურად საცობში 400 საათით დგანან. ამის მიზეზად ადგილობრივი მთავრობა და გრძელვადიანი პროექტები გვევლინება. არაბთა გაერთიანებული საამიროების ყველაზე დიდი ქალაქი - დუბაი ქალაქგეგმარების მხრივ, ცათამბჯენებისა და საცხოვრებელი ადგილების კოშმარს წარმოადგენს. ამ უკანასკნელთ ერთმანეთთან არანაირი ერთიანობა არ გააჩნიათ. აქ ფეხით გადაადგილება თითქმის წარმოუდგენელია, რადგან მთელი განლაგება მასიურ ქვაფენილებსა და გიგანტურ შენობებს შორის დამაკავშირებელ მაგისტრალებს უკავია. ამ ყველაფერს ემატება ისიც, რომ ქალაქში ძნელად თუ იპოვით საზიარო საჯარო ადგილებს, პარკებსა და მოედნებს. ამის ნაცვლად, დუბაი სავაჭრო ცენტრსა და ფერარის მუზეუმს გვთავაზობს. ეს კი მხოლოდ მდიდრებისთვისაა განკუთვნილი.

ამის საპირწონედ, ურბანისტები ცდილობენ წარმატებული ქალაქგეგმარების გეგმა შეიმუშავონ. მეოცე საუკუნის ბოლოსკენ ახალი ტენდენცია გახდა აქტუალური - ეს არის აქცენტი ინდივიდუალიზმსა და მრავალფეროვნებაზე. ქალაქგეგმარებაშიც დაიწყო პოსტმოდერნისტული ერა. ურბანული ხასიათი, ისტორიული მემკვიდრეობის პატივისცემა, ფეხით მოსიარულეთა და ტრანსპორტის საშუალებების ბუნებრივი შერწყმა - აი, რას გულისხმობს წარმატებული ქალაქგეგმარება. ეს უკანასკნელი ასევე ითვალისწინებს უსაფრთხოებას, როგორც ბუნებრივი კატასტროფების, ასევე კრიმინალის წინააღმდეგ. მაგალითად, ჯებირები, თავშესაფრები და საყრდენი კედლები აუცილებელია წყალდიდობის თავიდან ასაცილებლად. ზოგიერთი ურბანისტი კი კრიმინალის კონსტროლსაც ცდილობს. გარკვეული სოციალური თეორიების (მაგალითად, არქიტექტურული დეტერმინიზმი) თანახმად, ურბანული გარემო გავლენას ახდენს ფიზიკური პირების მორჩილებას სოციალური წესების მიმართ. ფსიქოლოგიური ზეწოლა ვითარდება იმ ადგილებში, რომლებიც მჭიდროდ არიან ერთმანეთთან დაკავშირებული. ამის საპირწონედ კი ინდივიდუალური, ლამაზი სივრცის, ფუნქციური ქუჩები ითვლება. წარმატებული ქალაქგეგმარების თვალსაჩინო მაგალითად ამსტერდამი გვესახება. ქალაქში მგზავრობის მხოლოდ 22 პროცენტი ხორციელდება მანქანის საშუალებით, 48 პროცენტი კი - ველოსიპედით. ეს შესაბამისად, ხელს უწყობს ნაკლებ დაბინძურებას და საცალფეხო ბილიკის გამართულობას. ამსტერდამი მე-14 საუკუნიდან მოყოლებული გამოირჩეოდა ქალაქის ჭკვიანური დაგეგმარებით.