იუნესკოს ჯგუფს ევალება ამოარჩიოს საუკეთესო მსოფლიოს ლანდშაფტისა და ნაგებობათაგან. მოდერნისტული არქიტექტურით დაინტერესება იუნესკომ პირველად 2001 წელს გამოხატა, შეადგინა რა პროგრამა მათ გამოსაკვლევად. შენობების დაცვით, კორბუზიე ისეთ იუნესკოელ მოდერნის არქიტექტორებს შეუერთდა, როგორებიც არიან ვალტერ გროპიუსი და მარტინ ვაგნერი.

კორბუზიე პლანეტაზე ყველაზე ცნობილი, მეამბოხე და სახასიათო არქიტექტორია. მიუხედავად მისი რადიკალური და ხშირად თავნება (მაგალითისთვის პარიზის გეგმაც კმარა) გადაწყვეტილებებისა, მოდერნიზმის სიმბოლოდ ქცეული არქიტექტორი მიხვდა მთავარს: რა ჭირდება თანამედროვე ადამიანს. მართალია ლე კორბუზიე ძალიან შორს წავიდა, სახლის საცხოვრებელ მანქანასთან გაიგივებითა და ზოგადად მექანიზაციის განდიდებით, მაგრამ მიხვდა მთავარს: არქიტექტურას ტრადიციასთან კავშირი უნდა გაეწყვიტა და ახალი ადამიანის შექმნაში უნდა მიეღო მონაწილეობა. ამისთვის კორბუზიე აკეთებდა ყველაფერს და ახალი ფორმის ძიების შედეგად ძირითადად ბრუტალურ, მძიმე მოცულობას იღებდა.

კორბუზიე თავის 50 წლიან კარიერაში შეეხო ყველა დანიშნულების მოცულობას, საცხოვრებელ სახლს, სამლოცველოს და სახელმწიფო ორგანოთა სივრცეს. მიუხედავად იმისა, რომ მისი იდეები ახლა უტოპიურ ჭრილში განიხილება, მის მიერ განხორციელებული ნამუშევრებით მოდერნიზმის მთავარ იდეას მარტივად ვიგებთ: მოცულობა შედგება მხოლოდ იმისგან, რაც ადამიანისთვის აუცილებელია. აუცილებელი კი ისაა, რასაც ვეღარაფერს გამოაკლებ. კორბუზიეს ფასადი და გეგმარება თავისუფალია, მოცულობა ბურჯებზე დგას, ხედები სუფთაა, სახურავი კი მწვანე. სწორედ ესაა ის ხუთი პოსტულატი, რის მიხედვითაც გაკეთდა ვილა სავოიე და კორბუზიეს აზრით, სწორედ ეს პოსტულატები განსაზღვრავს თანამედროვე ადამიანის საცხოვრებელ ადგილს.

იუნესკოს მიერ მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში მოდერნული მოცულობების, მითუმეტეს ასეთი თამამი მოცულობების, შეტანა კიდევ ერთხელ გვახსენებს მოდერნიზმის იდეას. ადამიანი მუდმივად სუფთა სივრცის ძიებაში უნდა იყოს, სიახლეებს არ შეუშინდეს და კონსტრუქცია გარემოს ორგანული ნაწილი უნდა გახადოს. მიუხედავად იმისა, რომ შეიცვალა მასალა, მსოფლმხედველობა და ფორმა, მოდერნიზმის იდეა ახლიდან დაბადებაა, ამიტომ იგი არასოდეს მოკვდება.