ბავშვებისთვის თამაში მხოლოდ გართობასთან არ ასოცირდება. ეს მათ ფიზიკურ და ფსიქოლოგიურ განვითარებაში, სწავლებაში, მოტორული უნარების ამაღლებასა და პრობლემების გადაჭრის გზების გამონახვაში ეხმარება. თამაში ბავშვების „მუშაობად“ არის დახასიათებული და მისი წყალობით ისინი მეტად დამოუკიდებელნი ხდებიან. სწავლობენ სოციალურ ჩვევებსა და უვითარდებათ წარმოსახვისა და კრეატიულობის უნარი, იტვირთებიან ფიზიკურად და იღებენ თავგადასავლების გამოცდილებას. ბავშვებისთვის გარკვეული სივრცეები მეტად ხელსაყრელია. ისინი უნდა იყოს როგორც ფიზიკურად, ასევე ვიზუალურად ხელმისაწვდომი. აქ უნდა შეიძლებოდეს ისეთი აქტივობების დაგეგმვა და ჩატარება, როგორებიცაა ბურთით თამაში და ველოსიპედით სიარული. ასევე უნდა ითვალისწინებდეს სხვადასხვა ასაკის ბავშვების მოთხოვნილებებს.

გასათვალისწინებელია საჯარო სათამაშო სივრცეების დისკრიმინაციული ბუნებაც: სტრუქტურა შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვებისთვის მეტად პრობლემურია, ვიდრე დამხმარე. საბედნიეროდ, არსებობს ინკლუზიური სათამაშო მოედნები - ანუ სათამაშო სივრცეები, სადაც თამაში ყველანაირი შესაძლებლობის მქონე ბავშვს შეუძლია. შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვები სოციალური იზოლაციის მაღალი რისკის ქვეშ დგანან. ისინი განიცდიან ფიზიკური აქტივობებისა და სოციალური ღონისძიებების ნაკლებობას. ძირითად დროს კი უფრო იზოლირებულ აქტივობებს უთმობენ. ამიტომ, ამ მხრივ, ინკლუზიური სათამაშო მოედნების მოწყობა მნიშვნელოვანია. ამ უკანასკნელთ ერთი თავისებურება აქვთ: ისინი სეგრეგაციული არ უნდა იყოს! ინკლუზიურ სათამაშო მოედნებს ბენეფიტები ნებისმიერი შესაძლებლობის მქონე ბავშვისთვის უნდა მოჰქონდეს. ის ნებისმიერს უნდა ასწავლიდეს, რომ ყველა ადამიანი ღირებულია. ეს არაჩვეულებრივი შესაძლებლობაა იმისთვის, რომ ბავშვებმა ერთად ითამაშონ. მსგავსი ინტერაქციები მოზარდებს პატარა ასაკიდანვე ტოლერანტულ და შემწყნარებლურ უნარებს უნერგავს.