ვენეციის 57-ე ხელოვნების საერთაშორისო ბიენალეზე პირველად წარსდგა საქართველოც. ჩვენი პავილიონი ვაჟიკო ჩაჩხიანის ინსტალაციით „ცოცხალი ძაღლი მკვდარი ლომების გარემოცვაში“ გაიხსნა. ეს არის პატარა მიტოვებული ხის ქოხი, რომელიც აუცილებლად იმერულ ოდას მოგაგონებთ, რომელშიც სურათები, ავეჯი და სანათურებია განთავსებული. ჩაჩხიანმა ოდის შიგნით წვიმის სიმულაცია მოახდინა. მან ნაგებობის სახურავს ათასობით ხვრელი გაუკეთა და ზემოდან სარწყავი სისტემა დაამონტაჟა. წყალი ეცემა იატაკსა და ავეჯს. დამთვალიერებლები ხედავენ, თუ როგორ სველდება ინტერიერი ისე, რომ ექსტერიერი ხელუხლებელი რჩება. ეს ინსტალაცია მიგვანიშნებს იმაზე, თუ როგორ მძიმედ აწევს ინდივიდს სოციალური თუ პოლიტიკურ-ისტორიული გარემოებების ტვირთი. ეს უკანასკნელნი კი ადამიანის წარმოდგენებზე დიდ გავლენას ახდენს. პროექტის კურატორი ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი იულიან ჰეინენია.

ერთ-ერთი დასამახსოვრებელი ინსტალაცია ამერიკულ პავილიონს და ამერიკელ ხელოვანს, მარკ ბრანდფორდს ეკუთვნის. ინსტალაციას „ხვალ სხვა დღეა“ ჰქვია. ბრანდფორდმა პალანიაზმის სტილში შექმნილი პავილიონი ნანგრევებად აქცია. დამთვალიერებელი თავდაპირველად მიმოფანტულ ხრეშს ხედავს, შემდეგ კი პავილიონში წინა კარით შედის. პირველ ოთახში წითელი და შავი ამოზნექილი მასა ჭერში ჰკიდია, რომლიდანაც მწვანე გზა ჩანს, ხოლო ცენტრალურ შენობას წებოვანი და „გათლილი“ კედლები აქვს. ბრანდფორდის მთავარი კონცეფცია მარგინალიზებულ სოციალურ ჯგუფებს უკავშირდება. „ხვალ სხვა დღეა“ არის ძალადობისა და გარიყვის ნანგრევების ნარატივი. ეს არის ამბავი ხელოვნებაზე, როგორც რწმენაზე, რომელსაც შეუძლია მსოფლიო უკეთესობისკენ შეცვალოს.